یه دل خسته ویک عشق محال
در جوانی زندگانی طالعم غم سایه زد
عاشقم اما زعشق سهمی ندارم دلم را هرکه برد ناگه رها کرد غم عشق دردلم آن بیوفا کرد نمیدانم گمانم قلب من ارزش ندارد به هرکس نیمه ای جفتی خدا داد چرا من را دلی اندر عزا داد؟ چه گویم چو تقدیرم چنین غم در غم افتاد زعشق وزندگی کج بختم افتاد
خسته تر ازخسته ام شیشه بشکسته ام گناه مگر چه کردم جز آنکه دلبسته ام درغم بی تو بودن هق هق پیوسته ام جزتو بگو بدانم دل به کسی بسته ام؟ به عشقت ار بند زنی این دل بشکسته ام تاب و قرار بگیرد جان و دل خسته ام